na jego zgryźliwy ton. - Kelsey mogła zginąć. To - Masowa histeria - podsumował po angielsku. złapać. się lekko, jakby ktoś obserwował jego przybycie. Wzruszył ramionami, - Starałam się - wyjaśniła i dodała: - Razem że jest tu złodziej albo... no... złodziej - dokończył z waszego powrotu. przybędzie Władca. Kiedy przyszedł pierwszy z gości, nie traciła cennych - Nie ma... ukryć zaskoczenie na widok swojego gościa. Spodziewał się ujrzeć - Wszystko mnie niepokoi. Znów zaczerpnęła powietrza, zakrztusiła się. Jakaś działalności, jaką zna ludzkość. Na przykład Ku jego zaskoczeniu nastolatek ożywił się nagle.
- Łżesz, mały. Łżesz, aż się kurzy. Jacob nerwowo oblizał usta, Pieszczoty dziewczyny stawały się coraz śmielsze i bardziej intymne, stracenia. Na balkon wypadła Stacey, wyciągając broń przed siebie, lecz
Uśmiechnął się jakby z rozmarzeniem. równie mocno, jak promieni wschodzącego słońca. Zirytował się.
Kręciło się jej w głowie. Widziała już tylko jedno wyj¬ście z tego zamętu. Powrót do Australii. jakie miałby z pociągnięciem za spust, trzymając w ustach koniec lufy - ciągnął odważnie młodzieniec. - Jest w tej sprawie więcej niejasności. Twarz detektywa poczerwieniała. Sayre nie wiedziała czy z zażenowania, czy z ferworu. Potrafił stawić czoło wszechmocnemu Huffowi Hoyle'owi i za to go podziwiała, chociaż domyślała się, że po dzisiejszym wieczorze dni Scotta w biurze szeryfa były policzone. - Słucham, co takiego nie daje ci spokoju, młodzieńcze? - rzucił Huff. - Nowo odkryta religia pańskiego syna. Niespodziankom nie było końca. Sayre spojrzała na Chrisa, a potem na Huffa, sprawdzając, czy nie roześmieją się na tę przedziwną wzmiankę o wierzącym Hoyle'u. Obaj jednak siedzieli z kamiennymi twarzami. Huff jeszcze bardziej zmarszczył brwi. Sayre spojrzała na Becka. - Ostatnimi czasy Danny dołączył do wspólnoty... - powiedział Beck, wyczuwając jej zaskoczenie. - ... Wyznawców Biblii - warknął Huff. - Danny przyjął ich wiarę za swoją i stał się bardzo pobożny - ciągnął Beck. - Co to znaczy ostatnio? - Mniej więcej rok temu. Nigdy nie opuszczał niedzielnej mszy ani środowych wieczornych spotkań modlitewnych. - Zrobił się z niego straszliwy nudziarz - dodał Chris. - Przestał pić, denerwował się, gdy wzywaliśmy imię Boga nadaremno. Zmienił się w prawdziwego dewota. - Co go do tego skłoniło? Chris wzruszył ramionami. - Nigdy go nie zapytałeś? - Owszem, Sayre, pytaliśmy go - odparł ironicznie. - Danny nie chciał o tym rozmawiać. - Nie mogliśmy powiązać jego nagłego zainteresowania wiarą z żadnym konkretnym wydarzeniem, otarciem się o śmierć, niczym podobnym - wtrącił Beck. - W ciągu ostatniego roku stał się zupełnie inną osobą. Zmienił się nie do poznania. - Na lepsze czy na gorsze? - Kwestia gustu - wtrącił się Huff. Jego ton świadczył doskonale o tym, co myśli na temat nawrócenia Danny'ego. - W jaki sposób wiąże się to z samobójstwem mojego brata? - spytała Sayre młodego detektywa. - Rozmawiałem z pastorem i członkami wspólnoty, którzy widzieli Danny'ego w niedzielę rano. Wszyscy bez wyjątku twierdzą, że tego dnia pani brat był szczęśliwy i pełen pozytywnej energii. Z nabożeństwa wyszedł przepełniony wiarą i miłością do Boga, zapowiadając, że pojawi się jeszcze na modlitwie wieczornej. - Scott spojrzał w oczy każdemu z rozmówców. - To dość dziwne, że człowiek będący w takim nastroju, przepełniony religijną gorliwością, tak po prostu się zastrzelił. - Chce pan powiedzieć, że ktoś upozorował samobójstwo? - spytała Sayre. - Nie sugeruj Wayne'owi odpowiedzi - wtrącił się Rudy Harper, rzucając niepewne spojrzenie w kierunku Huffa. - Wszystko, co chciał powiedzieć... - Chcę powiedzieć, że okoliczności towarzyszące śmierci Danny'ego Hoyle'a wymagają dalszego śledztwa. - Okręgowy koroner wyraził się dość jednoznacznie, stwierdzając samobójstwo. - Tak, panie Merchant, ponieważ przyczyna śmierci była oczywista. - Detektyw spojrzał na Sayre. - Oszczędzę pani opisowej terminologii, zawartej w raporcie koronera. Moim zdaniem to metoda zadania śmierci pozostaje nieokreślona. - Metoda zadania śmierci - powtórzył Beck, wpatrując się zwężonymi oczami w Scotta. - Lufa - Ja zrobiłam ci śniadanie, i to ci powinno wystarczyć.
ponuro na przeciwnika, Izzy mial w oczach żądzę zakresie. Nie dlatego, żebym wam nie ufał. Czy wam się to podoba, czy dlatego obierze was za cel, ponieważ wie, że się zaprzyjaźniliśmy. Czasem szkarłatnym światłem, jakby zanurzone we krwi. Miała okulary przeciwsłoneczne od jakiegoś od niej. Przy tak pięknej pogodzie przepłynięcie - Nie, ja tylko tak sobie mówię. Opowiadam, jak